Aslanların Yuvası: Galatasaray

Dün gece bir düş gördüm. Düşümde finali Bilbao ile oynuyoruz, beyaz elbise giymişiz. San Mames stadının maraton tribününün sağında, kale arkasındayım. Çok düşük tempolu, iki tarafın da temkinli oynadığı bir maç oluyor ve önce normal süre, sonra da uzatmalar 0-0 bitiyor. Penaltılar önümdeki değil, karşı kalede atılıyor. Önce onlar sonra biz kaçırıyoruz ilk penaltıları, yanlış hatırlamıyorsam Osimhen üst direğe vuruyor. 7. penaltılar atılırken Bilbao'nun defans oyuncusu topu yandan dışarı atıyor ve bizden topun başına Kaan geliyor. Zangır zangır titriyorum, dua etmeye çalışıyorum ama dualar aklıma gelmiyor. Tanrım, bize yardım et diyorum tekrar tekrar. Hiç tanımadığım bir kaç kişiyle birbirimizi sımsıkı tutuyoruz. Kaleci köşeyi doğru biliyor, topa da değiyor ancak Kaan golü atıyor. Ortalık bir anda dehşet yeri oluyor, inanılır gibi olmayan bir karmaşa oluyor ama sonra bir anda kendimi yapayalnız buluyorum, öyle çok ağlıyorum, öyle bitap düşüyorum ki gözlerimde yaşlarla, acayip yorgun bir şekilde uyanıyorum. Uyanalı 3-4 saat olmasına rağmen kendimi hala inanılır gibi olmayan yorgun ve başka bir ruh halinde hissediyorum. Bu duyguların tekrarını nasip et, gördüğümden mahrum bırakma ya Tanrım.