Gurur sandığı aslında ümitsizliğidir. Uzaktan uzağa sever, iyi olup olmadığını kontrol eder sosyal ağlardan ama aramaz. Kırılma, üzülme ve aynı şeyleri yeniden yaşama korkusu içten içe vardır. Yeniden aşık olma isteği duymaz, yeni biriyle vakit geçirmek de istemeyen biridir. Ölene dek yalnız kalma fikrine yavaş yavaş alıştırmıştır kendini.
Onu sevmek, hatta çok sevmekten mutludur. Aşkın, aşık olduğun insanı elde etme hırsından çok daha fazlası olduğunu anlamak için büyümüş birisidir. İçten içe merak eder durur: "O da beni düşünüyor mu, ara sıra özlüyor mu acaba?" diye.
Korkaklıkla suçlanan, ama o korkaklığının ardında çok uzun bir hikayesi olan insandır. Muhtemelen on milyon kere korkmamış, her defasında ağır yaralar almış, daha fazlasına cesareti kalmamıştır. Belki de karşısındakinden radikal bir adım bekliyordur. Belki de mecali kalmamıştır.
Tek ihtiyacı olan, "Bundan sonra elimden geleni yapacağım" demesidir. Belki o günü bekliyordur. Özlemesini, geleceği varsa kendi isteğiyle gelmesini istiyordur. Her şey keşke burada yazılanlar kadar "türk filmi tadında" olsa...
Bu kişinin hikayesi, aşkı ve ümitsizliği ile dolu bir hikayedir. Korkuları ve yaraları ile baş başa kalmış, ama hala umudu olan bir insandır. Belki de bir gün, karşısındaki kişi tarafından gereken adımlar atılacaktır ve bu kişi, aşkının ve sevgisinin karşılanacağını görecektir.
yorumlar
Yorum yapmak için giriş yapmalısınız.